ślepiec

ポーランド語

語源

スラヴ祖語 *slěpь̀cь

発音

IPA^(?): /ˈɕlɛ.pjɛt͡s/

名詞

ślepiec 男性 人称

1. 盲人。

    ślepiec の格変化

	単数	複数
主格(Mianownik)	ślepc	[[{{{3}}}]]
生格(Dopełniacz)	ślepca	ślepców
与格(Celownik)	ślepcowi	ślepcom
対格(Biernik)	ślepca	ślepców
造格(Narzędnik)	ślepcem	ślepcami
前置格(Miejscownik)	ślepcu	ślepcach
呼格(Wołacz)	ślepcu	[[{{{3}}}]]

類義語

• niewidomy

関連語

• (形容詞) ślepy
• (名詞) ślepota
• (動詞) ślepnąć

名詞

ślepiec 男性 有生

1. (齧歯類) メクラネズミ。