máttr

古ノルド語

語源

ゲルマン祖語 *mahtiz < *maganą + *-þiz又は印欧祖語 *mógʰtis < *megʰ-

名詞

máttr 男性 (属格 máttar, 複数 mættir)

1. 力（ちから）。

máttrの語形変化

	単数		複数
	非限定	限定	非限定	限定
主格	máttr	máttrinn	mættir	mættirnir
対格	mátt	máttinn	mætti	mættina
与格	mátt, mætti	máttinum, mættinum	máttum	máttunum
属格	mátts	máttarins	mátta	máttanna

類義語

• megin

関連語

• máttigr, máttugr

諸言語への影響

• アイスランド語: máttur
• フェロー語: máttur