ὀστέον

古典ギリシア語

異表記・別形

• ὀστοῦν (ostoûn)
• ὀστεῦν (osteûn)
• ὄστιον (óstion)

語源

印欧祖語 *h₃ésth₁

発音

 

• IPA: /os.té.on/ → /os.ˈte.on/ → /os.ˈte.on/

紀元前5世紀: IPA^(?): /os.té.on/

紀元前1世紀: IPA^(?): /os.ˈtɛ.on/

4世紀: IPA^(?): /os.ˈte.on/

10世紀: IPA^(?): /os.ˈte.on/

15世紀: IPA^(?): /os.ˈte.on/

名詞

ὀστέον (属格 ὀστέου) 中性, 第2変化 (ostéon)

1. (骨格) 骨（ほね）。
2. (比喩的に) 岩（いわ）。
3. (植物学) 種（たね）、核。

τὸ ὀστέον; τοῦ ὀστέου (アッティカ) の第2変化

格 / #	Singular(単数)	Dual(双数)	Plural(複数)
Nom.(主格)	τὸ ὀστέον tò ostéon	τὼ ὀστέω tṑ ostéō	τᾰ̀ ὀστέᾰ tà ostéa
Gen.(属格)	τοῦ ὀστέου toû ostéou	τοῖν ὀστέοιν toîn ostéoin	τῶν ὀστέων tôn ostéōn
Dat.(与格)	τῷ ὀστέῳ tôi ostéōi	τοῖν ὀστέοιν toîn ostéoin	τοῖς ὀστέοις toîs ostéois
Acc.(対格)	τὸ ὀστέον tò ostéon	τὼ ὀστέω tṑ ostéō	τᾰ̀ ὀστέᾰ tà ostéa
Voc.(呼格)	ὀστέον ostéon	ὀστέω ostéō	ὀστέᾰ ostéa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

派生語

• ὁλόστεον (holósteon)
• ὀστᾰ́ρῐον (ostárion)
• ὀστέϊνος (ostéïnos)

諸言語への影響

• ギリシア語: οστό (ostó)