golić

ポーランド語

発音^(?)

• IPA: [ˈɡɔlʲit͡ɕ]

動詞

golić 〔不完了体〕 （完了体: ogolić）

1. (他動詞) 剃る。
   • golić brodę - 髭を剃る

golić się 〔再帰動詞〕

1. 自分の毛を剃る。自分で剃る。
   • golić się brzytwą/golarką - カミソリで/シェーバーで自分の髭を剃る

活用

    golićの活用

不定形
golić
			単数			複数
直説法	現在時制	一人称	golę			golimy
		二人称	golisz			golicie
		三人称	goli			golą
			男性	女性	中性	男性人間	非男性人間
	過去時制	一人称	goliłem	goliłam	-	goliliśmy	goliłyśmy
		二人称	goliłeś	goliłaś	-	goliliście	goliłyście
		三人称	golił	goliła	goliło	golili	goliły
	未来時制	一人称	będę golił	będę goliła	-	będziemy golili	będziemy goliły
			będę golić			będziemy golić
		二人称	będziesz golił	będziesz goliła	-	będziecie golili	będziecie goliły
			będziesz golić			będziecie golić
		三人称	będzie golił	będzie goliła	będzie goliło	będą golili	będą goliły
			będzie golić			będą golić
命令法		一人称	-			gólmy
		二人称	gól			gólcie
		三人称	niech goli			niech golą
仮定法		一人称	goliłbym	goliłabym	-	golilibyśmy	goliłybyśmy
		二人称	goliłbyś	goliłabyś	-	golilibyście	goliłybyście
		三人称	goliłby	goliłaby	goliłoby	goliliby	goliłyby
分詞		能動形容分詞
		golący
		受動形容分詞
		golony
		副分詞現在
		goląc
		名分詞
		golenie 中性
無人称過去
golono

派生語

動詞（不完了体/完了体）：

• podgalać / podgolić
• wygalać / wygolić
• zgalać / zgolić

関連語

名詞：

• golarka 女性

形容詞：

• goły

参照

• zeskrobywać

参考文献

• hasło goły w: Brückner, Aleksander (1927). Słownik etymologiczny języka polskiego, s. 149-150. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza.